De lange /ee/ wordt aan het einde van een inheems woord met twee tekens geschreven. In een samenstelling of een afleiding behouden we deze dubbele klinker. Maar voor -isch schrijven we de e enkel.
zee – zeevis – overzeese
twee – tweeling – tweetjes – tweeën
Goeree – Goereese
De regel geldt ook voor sommige uitheemse woorden.
trochee – trocheïsch
Aandacht verdienen uitheemse woorden die geen grondwoord hebben dat eindigt op /ee/, maar wel afgeleide vormen die eindigen op -eeën, -eeër, -eïsch, -ese, -eïsme, -eïstisch.
farizeeën – farizeeër – farizees – farizese – farizeïsch – farizeïsme
Pyreneeën – Pyrenees – Pyrenese
Europeeër – Europees – Europese